Oeps, gênant… (kort fictief verhaal)

Dat is morgen al, denkt Sandra en ze zucht. Een hele dag zal ze eraan herinnerd worden dat ze nog steeds vrijgezel is. Haar nicht en diens bruidegom, Karel is zijn naam, zullende huwelijksgeloften afleggen, waarbij ze beloven om hun leven lang bij elkaar te blijven. Haar familie, meer in het bijzonder haar bemoeizieke tante, zal voor de zoveelste keer vragen waar zíj haar toekomstige heeft verstopt en genodigde koppels zullen zich aangemoedigd voelen om hun liefde voor elkaar aan iedereen te tonen. Geen dag waar ze naar uitkijkt dus. Dankzij een flauwe smoes wordt ze gelukkig enkel verwacht op het avondfeest.

Sandra en Elisa zijn meer dan alleen nichten, ze zijn ook vriendinnen, al sinds ze in dezelfde klas zaten in de middelbare school. De twee nichten kunnen evenwel niet meer van elkaar verschillen. Elisa met haar vuurrode haar, bruisend van energie, altijd onbevreesd en onbeperkt in haar woorden en gedragingen. Sandra met haar donkerbruine haar, altijd bedacht en wikkend en wegend. Elisa is altijd al de populairdere geweest. Op school was ze bevriend met bijna elk meisje en er was geen jongen die haar naam niet kende. Als een echte mannenverslindster had ze de ene relatie na de andere. Ook na de middelbare school waren er enkele jongens die de aandacht wisten te trekken van Elisa. Als klap op de vuurpijl zat daar dan nog eens de ware jacob bij: Karel, knap en atletisch, altijd vriendelijk en hoffelijk. Hij lijkt wel de perfecte man. En eerlijk gezegd heeft ze er zelf ook wel een oogje op.

Als Sandra toekomt op het avondfeest en ze een massa mensen ziet staan, is ze blij wanneer ze uiteindelijk een gezicht herkent. ‘Mam!’ Haar moeder is zojuist in een gesprek met een andere vrouw. Sandra ziet enkel haar rug en het donkerbruine haar. Een ober biedt Sandra een glas cava aan, dat ze gretig aanneemt. Ze neemt meteen al een grote slok.  Als haar moeder reageert door ‘dag lieverd!’ terug te roepen, draait de andere vrouw zich om. Waarom heeft ze niet beter gekeken?! Het is haar bemoeizieke tante! Maar nu is het te laat om terug te keren, ze heeft haar gezien. Snel neemt ze nog een tweede glas en drinkt het andere glas volledig leeg terwijl ze naar haar moeder stapt. Ze geeft haar moeder een kus op de wang en voelt zich verplicht om hetzelfde te doen bij haar tante. Even wordt haar adem ontnomen door de sterke geur van eau de cologne die, zolang ze zich kan herinneren, onlosmakelijk verbonden is aan haar tante. Niet alleen haar geur blijkt onveranderlijk te zijn.

Zoals altijd begroet haar tante haar met ‘dag kind’.

‘Dag tante’, antwoordt Sandra koeltjes.

Haar tante valt natuurlijk meteen met de deur in huis. ‘Heb jij niemand meegebracht voor het feest?’

‘Moest dat dan?’

‘Natuurlijk niet, maar ik had gewoon vewacht dat een jongedame van jouw leeftijd wel al een vriend zou hebben’. Terwijl ze dit zegt, verschijnt er een spottende glimlach op haar gezicht.

De moeder van Sandra komt tussenbeide; ‘zesenentwintig jaar is nog steeds jong.’

‘Wanneer ik zesentwintig was, was ik al getrouwd en had ik al twee kinderen’, laat haar tante stellig weten.

'Oh hemel, ik moet hier weg zien te geraken', denkt Sandra en alsof het glas cava het enige is dat haar in deze situatie kan redden, kiepert ze ook dit glas naar binnen. Ze begint zich steeds lichter in haar hoofd te voelen.

‘Ik zie een vriendin’, lispelt ze een beetje en voor haar moeder en tante iets kunnen zeggen, baant ze zich een weg door verschillende groepjes van pratende mensen. Gelukkig  ziet ze inderdaad al vlug een vriendin die nog bij haar en Elisa in de klas heeft gezeten. Als ze dichterbij komt, hoort ze Laura praten: ‘de schoft, eerst zit hij met mij te flirten, dan begint hij iets met mijn vriendin en nu moet ik maar gewoon doen alsof er niets is gebeurd!’

'Ha, dus Karel is dan toch niet zo perfect', denkt Sandra en het is misschien niet mooi van haar, maar deze gedachte biedt haar een beetje troost. Voor ze het weet, spreekt ze haar gedachten dan ook uit. ‘Ik heb altijd al geweten dat Karel een flierefluiter is. Soort zoekt soort blijkbaar. Die twee verdienen elkaar. Ik heb trouwens ook gehoord dat hij helemaal niet goed is in bed, dus je mist niets Laura!’

Laura kijkt haar met open mond aan. ‘Maar ik heb het helemaal niet over Karel’, zegt ze ontzet.

Als ze beseft wat ze heeft gezegd, doet Sandra een stap achteruit. Ze struikelt en valt in de armen van..... Karel, die de hele tijd achter haar stond!